در جامعه ی کنونی ما مشکلات فراوانی وجود دارد ،ولی چرا بعضی از ما بر روی مشکلاتی که اصلا مشکل نیستند دست می گذاریم.مسائل پیش پا افتاده ای که خودمان به وجود می آوریم و تنها باعث ایجاد موانع کاذب می شود.موانع و مشکلاتی که بیشتر از همه گریبان گیر جوانان است و باعث معطوف شدن ذهن آنها به سمت و سویی غیر از سوی اصلی می شود.
از جمله ی این مشکلات که در دانشگاه خودمان نیز وجود دارد و باعث اعتراض بسیاری از دانشجویان شده نوع پوشش لباس و ظاهر است.برای مثال پوشیدن لباس آستین کوتاه در دانشگاه ممنوع!؟!!!
افرادی که این چنین قوانینی وضع میکنند حتماْ باید دلایلی منطقی برای انجام این عمل داشته باشند.
پس تا دلیل منطقی و معقولی برای این ممنوعیتها نباشد افراد حق انتخاب نوع پوشش ظاهر خود را دارند.و اگر هم دلیلی باشد پس احتمالاْ علت ْ عقب افتادگی کشورهایی مثل ژاپن پوشش نامناسب آنهاست و دلیل عمده تر جلوافتادگی و پیشرفت کشوری مثل افغانستان ...........!!!
اگر در جوامع امروزی ،از جامعه های کوچک تا بزرگترین آنها،از خانواده و محیط مدرسه تا دانشگاه به مسائل کلیدی اهمیت ندهیم و بر روی روی فرعیات زوم کنیم اوضاع بهبود نخواهد یافت و تنها اهدافمان را از خود دور میکنیم.
و در پایان این سوال مطرح است که چرا باید اصل را رها کرده و به فرع توجه کنیم؟چرا مشکلات اصلی را نمی بینیم و کورکورانه به مسائل جزئی که تنها وقت تلف کردن و در جاده خاکی رفتن و از اصل دور شدن است اهمیت می دهیم؟!؟!
همه ی مشکل ما در گرو جواب همین چرای آخر است...
خبر گزاری FPNU
شماره 76-ویژه نامه بهار87 – گزارش دانشگاه
