گزارشی از یک سفر

                             سفر به دیار نخلستان ها   

سفر به دیار نخلستان ها دوست داشتنی بود و خاطره انگیز.این سفر آنقدر به یاد ماندنی بود که در بازگشت دلم را در میان نخلستان های سر به فلک کشیده و صمیمیت مردمان آن، جا گذاشتم.

روز اول:  

سفرم را از شهرستان  جم آغاز می کنم.در بدو ورود به شهر و از نمای دورادور آن مسجدی بزرگ و زیبا دلم را نوازش می دهد.مسجدی با گنبد و گلدسته ای آبی و نقوش اسلیمی که در برابر آفتاب گرم بهاری درخششی خاص به خود گرفته است،که خود می تواند نمادی برای این شهر باشد.

اقتصاد شهرستان جم بیشتر وابسته به پالایشگاه فجر است.پالایشگاهی که زمانی جزو بزرگترین پالایشگاههای جهان محسوب می شد اما سرعت زیاد تکنولوژی این پالایشگاه را جا گذاشت.اما اکنون نیز این پالایشگاه همچنان عظمت خود را دارد.

روز دوم:

به شهر کوچک ریز می رسیم.ریز شهری کوچک است که هنوز نمایه هایی از سنت را به همراه دارد و به نظر میرسد مردمان این شهر نیز هنوز به صورت کامل از نمایه های کلاسیک شهر دست نشسته اند و بی اعتقاد به گذشتگان نیستند. خانه های کاه گل همچنان شکل و شمایل گذشتگان ریز را در اذهان یادآوری میکند.هر چند جوامع به سمت مدرنیسم حرکت می کنند اما قدیمی های این شهر همچنان با اصرار بر لباس های سنتی و محلی سعی در حفظ اصالت خود را دارند.  

ریز،شهری پر از صمیمیت و همدلی با مردمانی مهربان و مهمان نواز.شهری به دور از دغدغه های شهری مدرن و آداب و رسومی خارج از تکلف های شهری.مردمی که رابطه هایشان بسیار ساده  و بدون هیچ تکلفی شکل می گیرد.اینجا انگار همه با همه خویشاوند و برادرند.هنوز صمیمیت و حقیقت را که حلقه گمشده ای درمیان مردمان شهر های بزرگ است و آن را در همهمه های شهری به فراموشی سپرده اندرا می توان در اینجا یافت.شاید اینها همه نماد عقیده زندگی مردم این دیار باشد.

روز سوم: شبهای نخلستان

شبهای ریز زیباست.شاید این به خاطر آسمان پرستاره اش باشد و شاید هم راز این شبها در دل نخلستان هایی نهفته باشد که تا دل آسمان کشیده شده اند و در نسیم بهاری رقص کنان نجوایی زیبا و گوش نواز سر می دهند و زیبایی های خود را جلوه گری می کنند و فریاد می زنند.

شب را در جنگل می مانم،در کنار رودخانه و جنگلی زیبا به نام گلوبردکان.تجربه ی یک شب مهتابی در کنار معجزه مانوس خداوند یعنی طبیعت خاطره ای خوش را برایم رقم می زند.قدم زدن در دل شب و در میان نور سفید مهتاب که از میان نخلستان ها بر زمین میریزد و گوش دادن به سکوت شب و سرود شبانه جیرجیرک ها که به جنگ آرامش شب می روند و سکوت شب را می درند دوست داشتنی و خاطره ائگیز است.شاید رمز این سفر در همین جا نهفته باشد.در میان همین سکوت و همین نجوای شبانه پرندگان و جیرجیرک ها و درختان و رودخانه. شاید در دل همین شبهای آرام و بدور از هیاهو و شلوغی روز بتوان حقیقت را بهتر جست.

روز چهارم: 

سفرم را از ریز به بندر طاهری ادامه می دهم.با گذر از کوهی بلند  و دیدن منظره های وجد آور بهار، به قله کوه می رسیم . ناگهان دریا نمایان می شود و منظره ای زیبا شکل می گیرد.ناخودآگاه دلم شوق دریا می گیرد.نگاه مبهوت خود را به عظمت دریا می سپارم،نگاهم تا دوردستهای دریا می رود و  در همانجا گم می شود.در برابر این عظمت گم شدن چیز عجیبی نیست.شاید این دریا نیز درسی برایم دارد.

دریا از این بالا چقدر زیباست.

روزپنجم:عسلویه پایتخت صنعت و تکنولوژی

 مقصد بعدی ما عسلویه است. برای رسیدن به عسلویه از چند روستا رد می شویم.روستاهایی با قدمت های چند هزار ساله که هنوز خرابه هایی از آنها را می توان یافت.

در کنار بنایی تاریخی ایستاده ام،وقتی با پرس و جو متوجه شدم این بنا متعلق به بیش از دوهزار سال پیش است خودم را در میان عظمت نهفته در دل این خاک و عظمت تاریخ گذشته بر این دیار گم می کنم.واقعا تاریخ گذشته بر این دیار و نهفته در دل این خاک حیرت آور است.بناهایی با قدمتی به بلندای تاریخ.

به عسلویه می رسیم.اینجا شاید قلب اقتصاد سرزمین پهناور من یعنی ایران باشد.عظمت این شهر برایم عجبیب بود.منطقه ی بزرگ پر از لوله های آهنی و دود و آلودگی و مشعل هایی از آتش که گرمایش را تا فاصله زیاد می توانی حس کنی.در کنار این عظمت نیز عکسی به یادگار می اندازم.

خورشید کم کم در حال غروب است.انگار دوباره وقت برای من تمام شده است.نگاهم را به غروب می سپارم.غروب خورشید در میان گرد و غبار و آلودگی های شهر عسلویه و انعکاس آن بر خلیج همیشه فارس   و فرو رفتن تدریجی در آب دریا، تماشایی است.همین طور که محو در خداحافظی خورشید هستم به همراه همراهان در کنار غروب خورشید و عظمت عسلویه عکسی به یادگار می اندازم.

گزارش نمایشگاه زیست

◄مسئولان دانشگاه مانع از حضور اساتید شیراز و دانشگاه آزاد و حتی تبلیغ برای نمایشگاه شدند.

◄در راه برگزاری نمایشگاه برخوردهایی از مسئولین سر زد که ذوق ما را برای فعالیت های بعدی کور کرد.

◄ با این که برای تک تک مسئولان دعوت نامه ارسال شد اما باز هم با کم لطفی و عدم حضور آنها در نمایشگاه روبرو شدیم.

◄در ابتدا مسئولان به کار بها نمی دادند و کار ما را دست کم میگرفتند

گزارش تحلیلی از نمایشگاه زیست

نمایشگاه به نظر ساده میرسید اما وقتی پای توضیحات دانشجویان  زیست می نشینیم به کیفیت و سطح بالای آن پی می بریم.

به این نمایشگاه از جنبه های مختلف می توان نگاه کرد.یکی این که به عنوان اولین نمایشگاه تخصصی دانشگاه بود و از طرفی مدتی بود که از چنین حرکت های خود جوش دانشجویی خبری نبود و اگر هم بود در حد حرف بود نه عمل.اما خوشبختانه استارت این کار زده شد و قدم اول را دانشجویان انجمن زیست شناسی محکم برداشتند تا ثابت کنند پیام نور فیروزآباد هنوز هم زنده است و در حاشیه نیست.اما در این راه مشکلات بسیاری هم بود که برگزار کنندگان بسیار گله داشتند تا جایی که یکی از آنها با گریه و بغض مشکلات را بیان می کرد.

باز هم همان مشکل همیشگی و عدم هماهنگی بین مسئولان دانشگاه که این بار گریبان برگزار کنندگان نمایشگاه را گرفت و مشکلات را چند برابر کرد و این هماهنگی ها!! تا جایی بود که بایستی به نگهبانی هم در این مورد اعلام می شد.

همان کاغذ بازی ها و معطل کردن های بی جا و الکی که رئیس محترم جمهور آقای احمدی نژاد در صدد از بین بردن آن بود و هست.

این ناهماهنگی ها تا جایی بود که یک روز قبل از برپایی نمایشگاه اعلام کردند کتابخانه را نمی توانیم در اختیارتان قرار دهیم.

اما مساله چیز دیگری است .در اصل مسئولان توانایی انجام کار را دارند اما انگار نمی خواهند کار را انجام دهند.

از دیگر مشکلات موجود و قابل بررسی در این خصوص  فقدان مکانی مناسب برای برگزاری چنین نمایشگاهی بود.

نکته جالب دیگری که در نمایشگاه به چشم می خورد و می توان از نقاط قوت آن نام برد و بازدید کنندگان را مشتاق تر می کرد ،تقسیم نمایشگاه به بخش های مختلف بود.برای مثال ایستگاه جانوری ،ایستگاه تشریح،ایستگاه گیاهی و ... از بخش های موجود در این نمایشگاه بود که طبق آمار، ایستگاه تشریح جذابیت بیشتری برای بازدید کنندگان و دانشجویان داشت.

اما در راه تبلیغات که مهمترین و تنها راه اطلاع رسانی برای برگزاری نمایشگاه بود نیز مشکلاتی وجود داشت که باز هم به علت عدم همکاری مسئولان در جهت اعلام برگزاری نمایشگاه و تبلیغ جهت اطلاع رسانی به دانشجویان  و عدم در اختیار گذاشتن بوردهای فراوان و بی مصرف و خالی دانشگاه برای تبلیغات این نمایشگاه با مشکل مواجه شدند.

برگزار کنندگان نمایشگاه همچنین طبق نظر سنجی هایی  که انجام دادند از رضایت 96درصدی دانشجویان از نمایشگاه خبر دادند و افزودند در این راه کم لطفی های دانشجویان بود اما در کنار آن مشتاقان زیادی هم بودند که ما را به ادامه راه امیدوار می کردند. در ادامه نیز سه نقطه از طرف دانشجویان انجمن زیست شناسی از مسئولان و اساتید حمایت کننده از جمله خانم نزهت و آقای صفاری که در جهت ایجاد این نمایشگاه همکاری بسیاری داشتند تشکر می کند.

طبق این گزارش و صحبت های انجام شده به نظر می رسد مهمترین و اصلی ترین مشکل موجود در اجرایی و عملی کردن چنین کارهایی عدم حمایت مناسب و کافی مسئولین می باشد.مسئولان به جای از بین بردن موانع از سر راه دانشجویان در راه  ایجاد موانع قدم بر می دارند.

آنها نه تنها به این جنبش ها و حرکتهای خود جوش دانشجویی بهاء نمی دهند بلکه خود نیز مانعی برای ایجاد آن می شوند و یکی از دلایل عقب ماندگی پیام نور از عرصه های علمی برخوردهای این چنینی با این حرکت ها و در نهایت خاموش کردن آتش علم و حرکتهای علمی می باشد.

اما ما امیدواریم این حرکت شروعی باشد برای حرکتهای بعدی دانشجویان.

اکنون ساعت 12 و نیم بامداد 5شنبه 21آذر87 است و من در گیر تهیه گزارش برای ویژه نامه هستم. بیشتر نارضایتی  هم از عدم هماهنگی بین مسئولان و پاس دادن به دیگری..... 

اصلا بی خی خی 

 ویژه نامه زمستان ۸۷ - گزارش نمایشگاه زیست شناسی

گزارشی تحلیلی از اشتغال جوانان

سایه روشن تراژدی اشتغال جوانان   

 چرا دلمان برای جوانان نمی سوزد

روزنامه را ورق می زند.به صفحه نیاز مندی ها می رسد.مستقیم به سراغ قسمت نیازمندی های روزنامه می رود اما هر چه میگردد کمتر می یابد . اگر هم کاری باشد یا مربوط به رشته تحصیلی او نیست یا سابقه کار می خواهد.

تلویزیون را روشن می کند.

اخبار اعلام می کند نرخ بیکاری در کشور کاهش یافته است.

وزیر کار وعده می دهد.

مجلس قانون ها را تصویب می کند.

دولت هم اجرا می کند.

اما مشکل اصلی جوانان همچنان اشتغال است و انگار لاینحل.

..............................................

اشتغال یکی از مقوله های بحث برانگیز و مهم در جامعه ی کنونی ما می باشد.جامعه ای که اکثر جمعیت آن را جوانان تشکیل داده اند.

دسترسی به اشتغال پایدار یکی از نیازهای اساسی جوانان بوده و فراهم نمودن بستر مناسب جهت دسترسی به آن از وظایف اساسی دولت ها و خانواده هاست. فشارهای روحی و روانی که به جوانان جویای کار و خانواده های آنها وارد می شود باعث ایجاد معضلات و ناهنجاری هایی در جامعه می شود. چون اکثر کارهای موجود برای جوانان دارای دستمزد کم،ناامن و بدون پیشرفت است.

یکی از تبعات بی کاری جوانان و نداشتن  منبع درآمد مناسب افزایش میزان جنایات در جامعه می باشد و در صورتی که تمهیدات دولت برای رفع بیکاری جواب ندهد این آمار به میزان غیر قابل کنترلی خواهد رسید  و درنتیجه جامعه ای بزهکار و بی مصرف خواهیم داشت.

جوانان با کسب مهارت های لازم و تحصیل در دانشگاه ها خود را آماده ی جذب به بازار کار می کنند اما پس از کمی جست و جو متوجه می  شوند تخصصشان و مهارتشان برای بازار کار امروز مناسب نیست و تقاضایی ندارد.در نتیجه ی این کاهش تقاضا، با افزایش فارغ التحصیلان دانشگاهها آمار بیکاران روز به روز افزایش می یابد.این درحالی است که 60تا65 درصد از قبول شدگان دانشگاهها را زنان تشکیل می دهند که این وضعیت می تواند در آینده نگران کننده تر هم باشد.

اما با نگاهی به آمارهای موجود می تواند به وخامت اوضاع بیشتر پی برد.نرخ بیکاری گروه سنی جوانان همواره از نرخ  بیکاری کل کشور بالاتر بوده است.نرخ بیکاری زنان جوان همواره بیشتر از نرخ بیکاری مردان جوان بوده که در سال 83 به بالاترین حد خود رسید که زنان9/37 و مردان9/22 درصدد را تشکیل می دادند.همچنین نرخ  بیکاری زنان جوان دارای آموزش عالی در حدود40 درصد بود که تقریباَ دو برابر مردان دارای آموزش عالی می باشد.

...........................

 60تا65 درصد از قبول شدگان دانشگاهها را زنان تشکیل می دهند که این وضعیت می تواند در آینده نگران کننده تر هم باشد.

.............................

این ها همه در حالی اتفاق می افتد که هنوز دولت یک استراتژی صحیح برای رفع بیکاری ارائه نکرده است که آمار و ارقام موجود می تواند بخشی از این حقیقت تلخ را نشان دهد.اما این روزها بحث بیشتر مسئولان و دولتی ها بحث ازدواج جوانان است و دولت نهم نیز برای تسهیل این امر مبارک اقداماتی انجام داده است.طرح ازدواج نیمه مستقل از جدیدترین طرح های مطرح شده در حوزه ازدواج جوانان می باشد.از طرف دیگر رئیس سازمان ملی جوانان از وقوع یک میلیون ازدواج در سال آینده خبر می دهد و شاید این رقم را جزو افتخارات دولت نهم بدانید اما روی دیگر سکه چیزی کاملاَ متفاوت را نشان می دهد.ایجاد کوهی از مشکلات توسط دولت برای جوانان و قرار دادن جوانان در برابر آینده ای مبهم که دولت خود این مشکل را به وجود آورده و خود به این مشکل دامن می زند  که علت اصلی آن نشناختن مشکل اصلی یعنی اشتغال و اقتصاد جوانان است که جوان ها را از تشکیل خانواده باز می دارد.

جوانی که دل خوش کرده است به شعار های آقایانی که فقط وعده و وعید می دهند تا روزنامه ها چاپ کنند .

مهمترین و اصلی ترین دغدغه ی جوانان اشتغال است نه ازدواج و مسئولان به خاطر نشناختن مشکل اصلی بر روی ازدواج متمرکز شده اند.

آیا با دادن وام زدواج و آسان کردن شرایط آن می تواند جوانان را به ازدواج ترغیب داد؟

آیا دولت مردان فکر کرده اند با وضعیت تورم امروزی می توان با 4میلیون وام گره از مشکلات بی شمار جوانان رفع کرد؟و آیا فکر کرده اند که برای عده ای پرداخت اقساط همین وام های  با منت هم دشوار است که این لطف دولت می تواند مشکلات زندگی زوج های جوان را چند برابر کند.دولت تنها با بدهکار کردن جوانان به مشکلات آنان دامن می زند.مشکل جوان امروز ازدواج نیست بلکه اشتغال است چون که اشتغال از مقدمات و پیش نیاز های ازدواج است. تا اشتغال جوانان حل نشود رسیدگی به مسائل دیگر نه تنها مشکل را حل نمی کند بلکه مشکلات را عمیق تر می کند.ما در پله ی اول ایستاده ایم و به پله های بالاتر می نگریم غافل از آن که برای رسیدن به پله های بالاتر باید ابتدا پا بر پله ی اول گذاشت.

●اشتغال در دیگر کشورها

اما کشورهای دیگر در جهت رفع بیکاری در کشورشان چه راهکارها و تدابیری اندیشیده اند؟

کره جنوبی کشوری است که از48 میلیون نفرجمعیت و سرزمینی کوچک تشکیل شده است و مدت کوتاهی پس از جنگ اصلاحات خود را آغاز کرد.بنگاههای کوچک و متوسط نقش  مهمی در نظام اقتصادی و اجتماعی کره جنوبی ایفا می کند و این بنگاهها یکی از مهمترین عوامل در رشد اقتصادی،ایجاد اشتغال و صادرات محسوب می شود.دلیل این که چرا کره جنوبی کشوری منحصر به فرد و حتی پیشتاز در اقتصاد محسوب می شود این است که راه را با سرعت و جدیت تمام طی کردند و پس از دو دهه رشد شتابان آنها زبانزد کشورهای دیگر شد و اکنون محصولات آنها با کیفیت مناسب در بازارهای جهانی به رقابت مشغول است.

و یا وقتی به وضعیت اشتغال در کشوری مثل ایتالیا که جزو هفت کشور صنعتی جهان محسوب می شود و دارای جمعیتی بالغ بر5/57 میلیون نفرمیباشد و دارای نرخ بیکاری5/12 درصد است نگاه می کنیم به نکات جالب و قابل تاملی میرسیم.

در ایتالیا نرخ شروع کسب و کار افراد18 تا 24 ساله ایتالیایی8 درصد می باشد که در مقام دوم بعد از آمریکا است.در ایتالیا فعالیت های کارآفرینانه در میان نسل جوان تر بیشتر است.همچنین افزایش مشارکت زنان برای کاستن این مشکل راه حلی است که به آن اندیشیده شده است و در حال اجرا می باشد.وزارت علوم ایتالیا برنامه ای طراحی کرده تا با همکاری دانشگاهها و دانشجویان در توسعه یک ایده اساسی  و ایجاد مهارت وآماده کردن نیروهای انسانی در دانشگاه اقدام نماید که برنامه های کارآفرینی در دانشگاههای ایتالیا به صورت های آموزش،تحقیق و مشاوره است که اهداف آنها از کارآفرینی  تاسیس شرکت،ایجاد فضای مناسب ایجاد مهارت در دانشگاه ،فراهم نمودن ارتباط با افراد نوآور در صنعت،همکاری ،ساخت و نوآوری و کارآفرینی و .... می باشد.

در ادامه این گزارش و در گفت و گویی که به زمان اله آزموده رئیس اداره آموزش و پژوهش فنی و حرفه ای استان فارس داشتیم به نکاتی قابل تامل و جالب در مورد ارتباط دانشگاهها و مراکز فنی و حرفه ای اشاره کردند .وی در ادامه  بیان این مطلب  افزود:در حال حاضر از آنجا که سیل بیکاری در فارغ التحصیلان دانشگاهی رو به افزایش است از سیاست های کاری فنی و حرفه ای این است که در دل دانشگاهها رفته و اقدام به آموزش و ایجاد مهارت در دانشجویان کند که اکنون برای اولین بار در ایران برای اجرایی کردن این ایده  در حال تعامل با دانشگاه شیراز هستیم.

.....................

آزموده:در حال حاضر از آنجا که سیل بیکاری در فارغ التحصیلان دانشگاهی رو به افزایش است از سیاست های کاری فنی و حرفه ای این است که در دل دانشگاهها رفته و اقدام به آموزش و ایجاد مهارت در دانشجویان کند که اکنون برای اولین بار در ایران  برای اجرایی کردن این ایده  در حال تعامل با دانشگاه شیراز هستیم.

..............................

ایشان از دیگر فعالیت های فنی و حرفه ای گفتند و بیان کردند: ازآن جهت که فنی و حرفه ای وظیفه ایجاد مهارت را برعهده دارد کل فعالیت ها و برنامه های فنی و حرفه ای در همین بستر برنامه ریزی می شود.ایشان همچنین از وجود 38 مرکز با 200کارگاه آموزش مهارت در حال فعالیت در استان فارس خبر دادند . از دیگر اقدامات فنی و حرفه ای استان در جهت توسعه آموزش و تولید مهارت ایجاد 36 پایگاه روستایی در استان فارس می توان اشاره کرد.آزموده در پاسخ به این سوال که مهمترین  علت بیکاری جوانان چیست از تعریف نادرست ما از بیکاری گفتند و آمار کنونی از بیکاران کشور را نادرست و غیر واقعی دانستند و علت آن را بیمه نبودن بسیاری از افراد شاغل به خصوص کارگران  و در نتیجه محسوب شدن آنها به عنوان فرد بیکار در آمارگیریها بیان کردند و راه درمان این مشکل را بیمه کردن هر فرد در سیستم بیمه ای مشخص دانستند.

......................

آزموده:باید در تعریف بیکاری بازنگری شود و علت اصلی بالا بودن آمار بیکاران کشور،نادرست بودن تعریف ما از بیکاری است.

....................

آزموده در مورد گام های برداشته شده در جهت رفع بیکاری افزودند: دولت بستر کار را آماده کرده است اما جوانان تفکر پشت میز نشینی دارند.اکنون آموزش رایگان محیا و آماده است .البته آموزش ها آمادگی مطلق برای جذب به بازار کار را محیا نمی کند بلکه آموزش ها مسیر را برای حرکت های بعدی آماده می کند.

ایشان  همچنین از گره گشا بودن تعاونی ها در جذب نیروهای انسانی آموزش دیده و دارای مهارت 50درصد  اشاره کردند که در این مورد کشور چین را می تواند مثال زد که با جمعیت زیاد تولیداتشان بازار های جهان را پر کرده است و مهمترین دلیل آن ایجاد بنگاهها و کارگاههای کوچک و متوسط می باشد.

◄در ایران یا مهارت به نقطه مطلوب نرسیده است یا فردی که برای مثال مکانیکی آموزش دیده به سراغ کاری دیگر می رود.

مهندس آزموده در پایان بیانات خود و در پاسخ به این سوال که آیا فنی حرفه ای می تواند علاوه بر ایجاد مهارت در زمینه ی اشتغال و جذب نیروهای آموزش دیده به بازار کار اقدام کند بیان کردند:در زمینه ی اشتغال فنی و حرفه ای براساس نیاز بازار مهارت ایجاد می کند ولی جذب به بازار کار نیاز به یک مدیریت کاملاََ مستقل و تعامل تمامی سازمان ها دارد و از حیطه ی کارهای فنی و حرفه ای خارج است. 

◄ اما  آیا مشکل بیکاری جوانان به همین سادگی قابل حل است؟  

آیا بیکاری جوانان با کم و زیاد کردن ارقام روی کاغذ برطرف می شود؟ 

و آیا با حرف زدن می توان معضل بیکاری را که گریبان گیر بسیاری از کشورها شده است حل کرد؟

برای از بین بردن غول بیکاری همت همه ی مدیران و دستگاههای اجرایی و بانکها و دیگر عوامل را نیاز دارد. 

مهدی ارجمند

 [e-mail] 

 انتشار در ویژه نامه دی ماه ۱۳۸۷

مشکلاتی که مشکل نیستند

در جامعه ی کنونی ما مشکلات فراوانی وجود دارد ،ولی چرا بعضی از ما بر روی مشکلاتی که اصلا مشکل نیستند  دست می گذاریم.مسائل پیش پا افتاده ای که خودمان به وجود می آوریم و تنها باعث ایجاد موانع کاذب می شود.موانع و مشکلاتی که بیشتر از همه گریبان گیر جوانان است و باعث معطوف شدن ذهن آنها به سمت و سویی غیر از سوی اصلی می شود.

از جمله ی این مشکلات که در دانشگاه خودمان نیز وجود دارد و باعث اعتراض بسیاری از دانشجویان شده نوع پوشش لباس و ظاهر است.برای مثال پوشیدن لباس آستین کوتاه در دانشگاه ممنوع!؟!!!

افرادی که این چنین قوانینی وضع میکنند حتماْ باید دلایلی منطقی برای انجام این عمل داشته باشند.

پس تا دلیل منطقی و معقولی برای این ممنوعیتها نباشد افراد حق انتخاب نوع پوشش ظاهر خود را دارند.و اگر هم دلیلی باشد پس احتمالاْ علت ْ عقب افتادگی کشورهایی مثل ژاپن پوشش نامناسب آنهاست و دلیل عمده تر جلوافتادگی و پیشرفت کشوری مثل افغانستان ...........!!!

اگر در جوامع امروزی ،از جامعه های کوچک تا بزرگترین آنها،از خانواده و محیط مدرسه تا دانشگاه به مسائل کلیدی اهمیت ندهیم و بر روی روی فرعیات زوم کنیم اوضاع بهبود نخواهد یافت و تنها اهدافمان را از خود دور میکنیم.

و در پایان این سوال مطرح است که چرا باید اصل را رها کرده و به فرع توجه کنیم؟چرا مشکلات اصلی را نمی بینیم و کورکورانه به مسائل جزئی که تنها وقت تلف کردن و در جاده خاکی رفتن و از اصل دور شدن است اهمیت می دهیم؟!؟!

همه ی مشکل ما در گرو جواب همین چرای آخر است...

                                                          خبر گزاری FPNU     

شماره 76-ویژه نامه بهار87 – گزارش دانشگاه

عدالت از نوع پیام نور

رئیس دانشگاه پیام نور در گفت گو با ایسنا اعلام کرد:

"علاقه مند به فعالیت دانشجویان در حوزه سیاسی هستیم.نمی خواهیم

محیط راکدی را در دانشگاه پیام نور شاهد باشیم."

این خبرهایی بود که چندی پیش از زبان رئیس محترم دانشگاه پیام نور کشور

شنیده شد.اما انگار این خبرها فقط جنبه ی خبرسازی داشت تا اجرایی.

وقتی این خبر ها را از زبان مسئولان دانشگاه می شنویم به جای خوشحال

شدن باید ناراحت شد.چرا که در دانشگاه پیام نور با وضعیتی که اکنون

موجود است هیچ گونه فعالیتی ممکن نیست و اگر هم ممکن باشد

در سطح محدود است،و از فعالیت ها و جنبش های دانشجویی فراگیر و عظیم

هیچ خبری نیست.برای مثال اگر دانشجویی بخواهد فعالیتی علمی و یا غیره

داشته باشد در قدم اول به بن بست "بودجه دانشگاه" می رسد،بن بستی

که همیشه در مرحله اول پرو‍ژه های دانشجویان پیام نور از اولین

مسئول می شنوند: "بودجه نداریم"

وقتی که مسئولین کشوری و مسئولین دانشگاه در چنین زمینه هایی

سرمایه ای نمی گذارد و تنها دیالوگ مسئولین  دانشگاه شده "بودجه نداریم"

پس در چنین وضعیتی این خبرها که از زبان رئیس دانشگاه پیام نور گفته

می شود فقط و فقط جنبه ی سرگرمی دارد و دارای هیچ ارزش دیگری نیست.

یا شاید هم مسئولان دانشگاه پیام نور برای اعلام این که بی کار ننشسته اند

این طور خبرسازی می کنند.

تا مدتی دانشجویان را سرگرم کنند و اعلام موجودیت کنند.

دانشجویان پیام نور مشتاق چنین حرکت هایی هستند،اما ای کاش

مسئولان دانشگاه اندکی اهمیت می دادند،ای کاش می فهمیدند

اگر پیام نوری ها هم جزء دانشجویان این مملکت هستند و ای کاش

می دانستند اگر در دانشگاه پیام نور هم سرمایه گذاری کنند نتایج

مطلوبی خواهد داشت(این را من  نمی گویم ،رئیس جمهور هم گفت

ما می توانیم. ما اگر در ایران در هر جا سرمایه گذاری کنیم نتایج مطلوبی خواهیم گرفت)

دانشجویان پیام نور باید با هیچ،به همه چیز برسند و این یعنی "عدالت"... 

انتشار:17 مهر87- شماره79- سه نقطه-تیتر یک